Het verhaal van Bas en diabetes hulphond Yoda

Vanavond belt vol trots de moeder van 7 jarige Bas met een zeer bijzonder verhaal. Bas is 4 maanden geleden samen met zijn Glen of Imaalterriër Yoda gestart met de diabetes hulphonden opleiding en gaat daar bijzonder goed mee om.

Yoda gaat 's avonds altijd mee naar boven als Bas naar bed gaat, als zijn moeder weer naar beneden gaat dan loopt Yoda normaal gesproken ook weer mee naar beneden. Tot vanavond. Yoda bleef namelijk boven liggen bij Bas, hier werd nog niets achter gezocht, er werd gedacht dat ze het door de warmte boven misschien fijner vond? Dat was Yoda haar keuze en dat is ook prima.

Opgegeven moment roep Bas zijn moeder en zei dat Yoda een beetje anders doet, ze blijft hem namelijk op de bekende plekjes intensief afsnuffelen en piept een aantal keer. Yoda werd wat gefrustreerd, ze zocht blijkbaar hetgeen wat normaal altijd verstopt zit, maar kon het nu niet vinden. Toch twijfelde ze er niet aan dat ze wel de juiste geur had gevonden! En als Yoda iets niet zelf voor elkaar krijgt, dan blijft ze fanatiek door gaan totdat ze het heeft en kan daarbij gaan piepen.

Zou het dan echt zo zijn?? Was Yoda bezig met het verwijzen van een hypo?

De bloedmeting loog er niet om! Yoda rook namelijk een 4.7mmol! Dat is een te lage bloedsuikerspiegel, wat zeker voor het slapen gaan geen fijne bloedsuikerwaarde is.

Super goed opgemerkt van Yoda dus, die met alle onderdelen razend snel de opleiding door vliegt! Ze gaat zelfs zo snel, dat wij nog niet de tijd hebben gekregen het hele plaatje bij een echte hypo te trainen, want die ervaring had ze nog niet.

Maar Yoda is zo zelfstandig dat ze zelf op onderzoek uit gaat, alleen nog niet begreep dat wat ze rook nu uit het lichaam zelf kwam :)

Ik (Mieke) ben onwijs trots op stoere bas, zoals hij overal mee omgaat en de band tussen hem en Yoda is onbeschrijfelijk! en natuurlijk Yoda en zijn ouders die keihard trainen om Yoda klaar te stomen tot diabetes hulphond.

#diabeteshulphond #hypo #assistentiehond #hulphond #hypoanawarness

Diabetes hulphond 6 maanden in opleiding en 2 hypo's verwijzen op een dag!

De diabetes hulphond heeft geleerd om op de dalende of stijgende bloedsuiker te reageren en dit duidelijk te maken aan zijn eigenaar. De hond leert tijdens de opleiding om te gaan met de concentraat van lichaamsgeuren, want als de hond bij een hoge dalende bloedsuiker reageert, weet de eigenaar niet of hij/zij aan het zakken of nog verder aan het stijgen is. Daarbij is dat voor de hond ook erg verwarrend en dit kan weer stress geven.

Uit ervaring weten wij dat honden de lage en hoge bloedsuikers eerder kunnen waarnemen dan bloedmeting.

Vandaag heeft een hond in opleiding dit ook weer bewezen. Een onderdeel van de opleiding is voor de hond geduldig wachten, dit kan dus een lange uitgestelde beloning zijn. De eigenaar moet na een verwijzing altijd meten of de verwijzing van de hond goed is, als de waarde nog hoger is wordt er na 10 minuten weer geprikt om te controleren of de hond het toch goed had. Daarna krijgt de hond uiteraard zijn verdiende beloning waar de hond even op heeft moeten wachten.

Diabetes hulphond Tshilu

Vorig jaar hebben wij tijdens een zoektocht Tshilu geselecteerd voor de opleiding diabetes hulphond.

Tshilu is een hele lieve en stabiele hond die het liefst de hele dag bij zijn eigenaar aanwezig is.

Tshilu is gekoppeld en verhuisd naar een warm gezin in België, zijn eigenaar komt elke maand samen met een deel van het gezin naar ons trainingscentrum in Nijkerk voor de opleiding diabetes hulphond. Het hele gezin helpt mee aan de training en hebben enorm veel geïnvesteerd tot nu toe, ze maken enorme stappen en zetten zich vanaf het begin 100% in hiervoor.

Tshilu is nu 6 maanden in opleiding en heeft vandaag 2 hypo’s verwezen!

Het verhaal van zijn verbaasde eigenaar:

Vandaag heeft Tshilu mij geholpen met het verwijzen van een hypo.

Ik zat in de zetel, Tshilu sprong op mij en rook aan de typische plekjes.

Ik ging mij prikken maar ik stond op 7, ik heb gewacht en er niet gelijk iets mee gedaan

Na 20 minuten wordt Tshilu toch ongeduldig en doet weer hetzelfde en na het snuffelen

legt hij zijn hoofd op mijn schoot en kijkt mij aan.

Ik heb nog een keer gemeten en ik stond 3.5 Tshilu kreeg uiteraard zijn verdiende beloning!

Paar uur later:

Nu net lag ik in de zetel en Tshilu kwam net binnen van een wandeling. Hij komt ruiken aan mijn voeten en rond mijn nek,

hij springt op mij, dus ik ging mij prikken, terwijl ik een bloedmeting doe, brengt Tshilu de bidon met snoep en ik stond omgerekend rond de 3,5! (In België wordt er veelal gesproken over mg/dL)

Wij zijn dus heel erg trots op deze combinatie, na bloed zweet en tranen een super mooi resultaat tot nu toe.

#diabeteshulphond #hypo #bloedsuikers #husky

Waarom een diabetes hulphond? Het aangrijpende verhaal van Han

Het verhaal van Hanneke waarom zij heeft gekozen voor de diabetes hulphond

Ik ben Hanneke en ik ben vanaf mijn geboorte een diabetespatiënt. Mijn hele leven heb ik al te maken met erg wisselende bloedsuikers (hypo`s en hyper`s). Ik voel ze niet aankomen en daardoor word ik er meestal door verrast. Door de wisselende bloedsuikers voel ik mij altijd ziek en is het schadelijk voor mijn lichaam die iedere keer weer een opdoffer krijgt.

(op de foto Han met de witte Boxer van haar dochter en rechts Bella)

Mjn laatste ervaring met een hypo-coma was, doordat mijn insuline pomp mij insuline bleef geven. Dit terwijl ik gewoon even snel het wasgoed wou ophangen, nadat ik het wasgoed had gedaan zou ik andere oudere mensen gaan helpen. Maar helaas zo ver kwam mijn dagbesteding niet, tijdens het wasgoed ophangen ben ik in coma geraakt en heb ik van 8:30uur tot 17:00uur op zolder gelegen zonder hulp.

Mijn bloedsuikerspiegel was zo laag en bleef ook zo laag, waardoor geen spier in mijn lichaam meer energie kreeg. Ik werd dus met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht waar ik maar liefst 6 weken in coma heb gelegen!

In het ziekenhuis ben ik dusdanig langdurig beademd, waardoor mijn luchtpijp ernstig beschadigd is met als gevolg, dat ik nu een blijvende tracheacanule met spraakhuisje heb.

Door de wisselende waardes is een goed en spoedig herstel niet goed gegaan, mijn lichaam kon niet goed en voldoende herstellen. Na mislukte pogingen was zelfstandig ademen niet meer mogelijk. Doordat mijn ademhaling via de tracheacanule gaat en niet langs de stembanden is geluid produceren om te spreken heel moeilijk, dit vergt veel kracht en inspanning. Daardoor kan ik nu niet meer ruiken en proeven, eten heeft voor mij dus een hele andere betekenis gekregen ik proef alleen nog de structuur van eten.

Ook kwam er gedurende de bewusteloosheid te weinig energie in meerdere gedeeltes van mijn hersenen, waardoor mijn geheugen een beetje is beschadigd.

Na totaal 8 weken ziekenhuisopname mocht ik gelukkig weer naar huis om verder te revalideren.

Thuis zijn mijn lieve man en dochter in hoge staat van alert zijn, ook kreeg ik hulp van de thuiszorg en voor mijn veiligheid sociale controle van buurtbewoners.

Mijn man doet soms geen oog dicht snachts, bij elke beweging, ook al is dit van de omgeving is hij bang dat ik in een hypo raak. De hele dag is hij alert en wijst mij erop als ik even moet meten, omdat ik niets voel of merk, maar hij dit dan wel aan mij kan zien of merken.

Sinds een jaar ben ik weer 'bovenjan'.

Waarom vertrouw je niet meer op de medische-apparatuur?

Als ik ergens mee bezig ben, ben ik zo geconcentreerd en gefocust op de bezigheden dat ik slecht of niet reageer op piepjes of trillingen van de apparatuur.

Ik heb dus helemaal geen klik met apparaten en ben al het vertrouwen in het apparatuur kwijt. Ik heb liever een natuurlijke piepje, ofwel een pootje van de diabetes hulphond met zijn super speurneus, die mij waarschuwt voordat mijn bloedsuikerwaarde te hoog stijgt of te laag daalt, zodat ik op tijd kan ingrijpen en mezelf kan behandelen. De hond reageert in sommige situaties zelf nog eerder dan de meter middels bloedmeting aangeeft.

Mijn laatste hoop is de diabetes hulphond

Om mijn leven draaglijker te maken en mijn zelfredzaamheid terug te geven ben ik al enige jaren op zoek gegaan naar de diabetes hulphond, na een aantal teleurstellingen ben ik uiteindelijk terecht gekomen bij Kibō Medical Detection Dogs.

Via sociaal media gaf ik mezelf op voor een voorlichtingsbijeenkomst van Kibō, deze methode sprak mij gelijk aan en zo ben ik het avontuur van de opleiding diabetes hulphond aangegaan.

Bij Kibō zit ik goed op mijn plaats, waar ik samen met mijn maatje Bella kan groeien en werken naar zelfstandigheid, samen hebben wij een heel mooi doel.

Ik ben nu al een heel gelukkig baasje van een diabetes hulphond in opleiding en nu na bijna 4 maanden hard werken geven de oefeningen al zichtbaar resultaat.

Mijn ervaring met de weekendopleiding in Nijkerk

Ik ervaar de opleiding in groepsverband als gemoedelijk en prettig,

Voordat ik de opleiding diabetes hulphond begon leefde ik door de wisselende bloedsuikerwaardes veel binnenshuis, ik isoleerde mij dus van de buitenwereld en had daardoor veel minder sociale contacten.

In de groep tijdens de weekendopleiding beleef ik een saamhorigheid waar ik mij thuis voel, iedereen laat elkaar in zijn eigen waarden. Dit geeft ook ruimte om van en met elkaar te leren en te ontdekken.

Af en toe wordt er gepraat over het onderwerp diabetes en er wordt naar elkaar geluisterd en met elkaar mee gedacht. Lotgenoten onder elkaar, welke elkaar begrijpen.

De lesstof is maatwerk en wordt zo aangepast dat ik met mijn geheugen geen problemen heb. De lesstof is voor mij duidelijk en door het herhalen van de oefeningen en de lesstof neemt mijn onzekerheid af.

Alles wat we in het weekend leren en ik thuis oefen werpt zijn vruchten af! Dit is voor mij een bevestiging wat fijn is om te beleven en mijn zelfvertrouwen doet laten groeien, ik beleef dit alles als positief.

Alles gaat in kleine stapjes, beetje bij beetje bouwen we de oefeningen op, waardoor het voor de hond ook haalbaar en leuk blijft en dit voor mij duidelijke taal is.

Soms wil ik te veel en te hard van stapel lopen, Mieke ziet dat en geeft gelijk feedback wat ik nog kan verbeteren, het werkt!

Reactie diabetes hulphond trainster Mieke de Boer:

Han had zelf nog geen hond, samen zijn we dit avontuur aangegaan, de zoektocht naar een geschikte diabetes hulphond. Door de beperkingen van Han, was het belangrijk dat de energie van de hond goed moest matchen. De hond moest graag willen samenwerken, maar niet teveel energie hebben en heel belangrijk gevoelig zijn voor non-verbale communicatie en zachte geluiden. Omdat Han niet goed kan praten en veel met houding moet communiceren, moest de hond hier goed op reageren. Een hond met veel energie zou ook niet matchen.

Uiteindelijk hebben wij Bella geselecteerd en bij de eerste ontmoeting was de match gemaakt, Han en Bella reageerde heel erg goed op elkaar. Maar voor Han was het nog even spannend of Bella door alle keuringen heen kwam, zo ook de medische keuring, gelukkig konden wij Han verblijden met het goede nieuws dat Bella goedgekeurd is.

Bella hield Han gelijk al goed in de gaten met hele rustige en kalme energie. Bella is een hondje met een klein hartje dat overloopt van liefde en zachtheid, ze wil heel graag samen werken en dingen ondernemen, maar heeft ook een zelfstandig karakter wat erg belangrijk is. Han en Bella waren vanaf het begin al onafscheidelijk, er is geen speld tussen beide te krijgen en daarmee zijn Bella en Han echt een perfecte match.

Beide werken keihard om deze grote wens van Han te kunnen vervullen en alle trainingen van afgelopen 3 maanden beginnen zijn vruchten af te werpen. Han heeft veel meer zelfvertrouwen gekregen en Bella doet alles vol vreugde en plezier.

Jorge, de man van Han doet er ook alles aan om de wens van Han te realiseren, een grote steun en toeverlaat. Het moet niet makkelijk zijn om in zoveel angsten te leven door de heftige gebeurtenissen. En ondanks dat Jorge op dit moment nog de grote waakhond van Han is, heeft hij alle vertrouwen in diabetes hulphond Bella die straks voor Jorge ook werk kan verlichten. De diabetes hulphond zal ook Jorge rust en vrijheid geven.

Bella begint zelfs al af en toe een hypo te verwijzen aan Han! Ongelofelijk wat deze twee in zo een korte tijd hebben weten te bereiken.

Han blijft altijd doorvechten! Han is een pracht mens en een harde werker om haar doelen te realiseren.

Door middel van crowdfunding is de diabetes hulphond weekendopleiding grotendeels gefinancierd

Een medecursist had positieve ervaring met de crowdfunding actie voor de diabetes hulphond voor zijn vrouw, deze crowdfunding actie met een webpagina heeft hij zelf opgezet en na zijn succesvolle actie heeft hij de crowdfunding pagina voor Han beschikbaar gesteld. Wij zijn heel erg dankbaar dat zoveel mensen de wens van Han, een diabetes hulphond hebben kunnen realiseren, door 75% van het streefbedrag gesponsord te krijgen.

#diabeteshulphond #hypo #speurneus #hulphond #crowdfunding #diabetestype1 #opleiding #hypohulphond #diabeticalertdog #diabetesmeldhond