De voorbereidingen voor een zorgweekend. Een weekend vol leuke activiteiten, waarbij je even het ziek zijn kunt vergeten als tiener.
Maar gelukkig houdt deze kanjer zijn baasje nog wel heel goed in de gaten. Hij signaleert en geeft meldingen wanneer het nodig is 😎
Bijgewerkt op: 13 mrt 2019
Nina is een kruising heidewachtel x engelse springer spaniël en is 19 dec jl. 3 jaar geworden. Nina is bij mij komen wonen toen zij 1 jaar oud was, vanaf het eerste moment zijn wij onafscheidelijk. Het eerste jaar heb ik Nina getraind tot PTSS hulphond met intensieve privé begeleiding vanuit Kibo Medical Detection Dogs.
Naast een X aantal handelingen bestaat Nina haar werk vooral uit het signaleren en melden van spanningsopbouw wanneer ik dit zelf niet kan/durf waar(te)nemen en om mij te helpen in ‘het hier- en nu’ te blijven. Zodat ik kan blijven functioneren en de klap bij thuiskomst dragelijker is/ minder lang aanhoudt. Nina houdt van haar werk, spelen, knuffelen, slapen maar vooral van lange wandelingen. Strand en duinen behoren tot haar favoriete locaties. Ze probeert, geloof ik, daarom altijd zoveel mogelijk zand mee naar huis toe te nemen.. Dan nu over mijzelf: Ik ben Joyce (30jaar) moeder van Rosanne (5) en getrouwd met Jos. Wij wonen in Heerhugowaard. Voordat ik mijn trauma doormaakte had ik een goed functionerend, werkend en sociaal leven en deed
aan sport. Dat leven is volledig weggevaagd nadat ik, ruim 5 jaar geleden, mijn trauma doormaakte. Dit geldt eigenlijk ook voor mijn persoonlijkheid. De ‘Joyce’ van voor het trauma zal er gerust nog zijn, maar ik herken mezelf niet meer in haar. Ik begon met schrijven op deze pagina omdat persoonlijk sociaal contact lastig is geworden voor mij. Toch wilde ik familie, vrienden, kennissen, donateurs en eenieder ander die geïnteresseerd is, op de hoogte te houden van de ontwikkelingen die Nina en ik maakten tijdens ons opleidingstraject. Toen Nina gediplomeerd was begon ik mezelf dankzij haar steeds verder te ontwikkelen. Uiteraard met up’s en down’s maar waarin, tot op de dag van vandaag een stijgende lijn in te zien is. Het is allang niet meer alleen Nina waar ik over schrijf. Inmiddels schrijf ik vooral over hoe ik me door het leven met PTSS heen worstel en hoe Nina mij daarbij ondersteunt.
PTSS is voor mij een gevangenis van triggers met muren die uit stress, angst en paniek bestaan. Zonder Nina kan ik hier alleen aan ontsnappen wanneer ik al mijn gevoel wegmaak (dissociatie) en volledig op de automatische piloot functioneer. Rationeel gezien weet ik dat er niets gebeurd, ik wéét dat ik veilig ben, alleen mijn lichaam begrijpt dat niet meer. Wanneer ik los sta van mijn gevoel ga ik al mijn grenzen voorbij. Het gevolg hiervan is dat mijn belastbaarheid afneemt, de triggers harder aankomen en de muren van angst, stress en paniek dikker worden. Waardoor het me nog meer energie kost om daar weer uit te komen. Nina betekend voor mij vooral ‘vrijheid’. Uit mijn gevangenis kunnen ontsnappen zonder al mijn gevoel weg te hoeven maken. Op de momenten dat ik een muur door moet, leidt Nina mij af, waardoor ik dichter bij mezelf kan blijven staan en steeds beter in contact kan/ durf (te) blijven met mijn gevoel. De muren zijn er, maar Nina maakt dat ik er op een gezondere manier doorheen kan gaan en, wanneer ik goed doseer, ze dezelfde dikte blijven behouden. Wanneer ik veel positieve ervaringen heb gaat het me steeds iets gemakkelijker af. Maar dikwijls gebeurd het me dat ik even helemaal klaar ben met de dagelijkse strijd die ik moet leveren, om iets te kunnen doen wat op functioneren lijkt. Momenteel probeer ik vooral dingen te doen waarvan ik weet dat ik het kan, in plaats van de dingen waarvan ik graag zou willen dat ik het kan. Dit is niet makkelijk aangezien ik liever streef in plaats van accepteer. Tot slot willen Nina en ik jullie bedanken voor jullie steun door ons te volgen, de berichtjes die we krijgen onder onze posts en privé, het meedenken en jullie begrip.
Bijgewerkt op: 13 mrt 2019
Gisteren was de intocht van Sinterklaas in Heerhugowaard. Joyce het baasje van Nina kon al een aantal jaar niet meer aan dit feest deelnemen. De PTSS maakte het de ooit levenslustige en actieve vrouw onmogelijk om aan dit vrolijke feest deel te nemen.
Dit veranderde toen Kibo Medical Detectiondogs twee jaar geleden Nina opleidde tot PTSS hulphond. En met groot succes! Nina werd getraind om afwijkende lichaamsgeuren te detecteren. Bij stijgende stress en angst geeft Nina, ondanks drukte of lawaai, tijdig een melding (pootje), zodra zij de daarbij gepaard gaande afwijkende lichaamsgeuren ruikt.
Na Nina's melding dient haar baasje een stappenplan te volgen, waardoor haar angst en stress daalt. Tijdig ingrijpen voorkomt dat haar baasje een zware terugval krijgt en stimuleert en bespoedigt haar herstel.
Wereldwijd heeft Kibo Medical Detection dogs de eerste PTSS hulphonden getraind op afwijkende lichaamsgeur. En met groot succes! De op lichaamsgeur getrainde honden kunnen verschillende concentraat lichaamsgeur detecteren.
Afgelopen jaar is er voor het eerst wetenschappelijk onderzoek verricht of honden angst kunnen ruiken en hoe (ongetrainde) honden daarop zelf reageren. Zodra een hond stress bij de mens waarneemt, "spiegelen" zij dit gedrag. Dit betekent dat een hond ook zelf angstig wordt en dit kenbaar maakt met stresssignalen (bv vluchtgedrag, blaffen, opspringen). Door deze stresssignalen af te geven probeert de hond de situatie te redden en daarmee zichzelf in een veiligere situatie te brengen.
Het is dus belangrijk voor de welzijn van de hond, om op een positieve manier getraind te worden als hij blootgesteld wordt aan angstgeur. En door middel van training kan angstgeur voor de hond omgetoverd worden naar een feestje met beloningen!
Joyce maakt wekelijks een blog deze kunt u lezen op haar eigen pagina Nina - PTSS hulphond
